Het grote weten went wel
naar een nieuwer anders nu
met nieuwe ritmes, levens zelfs.

Alleen…

Soms loopt een rare leegte in een volle dag
van langer dan gedacht niet samen spreken.

Of dat even denken van: ‘Ik bel straks wel’
met dan dat stopmoment van toch ‘Ach nee…’.

Ik zoek even vergeefs
de vragend ‘Samen?’ blik bij nieuwe plannen.

En bij het feestgedruis aan een familiedis
mis ik als tafelzout die flauwe grap.

De flits op straat kan hem niet zijn.
Haar stem klinkt alleen nog door de mijne.

Ik blijf die lege echo’s horen
in de drukte van elk ander samenzijn.

De kleine leegtes blijven onverwacht
het felste prikken
Steeds meer gaatjes in m’n ziel.

Winter 2023