Je bent al zo lang aanwezig in mijn ziel,
nog niet meer dan mezelf
en het vaag silhouet van alle mogelijkheden,
als een dierbaar onbekende
nog verwacht verwant.

Als je aankomt, ooit,
en naam krijgt,
zal er dan herkenning zijn,
of bevreemding,
omdat je vorm hebt gekregen
en definitief bent uitgetreden?